Eerste stappen richting cryptoregulatie in Taiwan

Taiwan heeft de eerste stappen gezet richting regulering van de cryptovalutamarkt. Dit is gebeurd met de introductie van een ontwerpwet, de Virtual Asset Management Ordinance Draft bill, die zijn eerste lezing in het Taiwanese parlement heeft doorstaan. De ontwerpwet is mede opgesteld door 17 wetgevers die van mening zijn dat cryptovaluta zich onderscheiden van traditionele financiële producten en daarom speciale regulering vereisen.

Doel van de ontwerpwet

Het doel van de ontwerpwet is het introduceren van een regelgevend kader en het creëren van toezicht op de cryptosector. Hoewel de Taiwanese Financial Supervisory Commission (FSC) al eerder richtlijnen had afgegeven voor de cryptosector, zou de voorgestelde wet juridische afdwingbaarheid bieden voor crypto-bedrijven die de richtlijnen van de FSC missen.

Momenteel moeten Taiwanese aanbieders van virtuele activadiensten voldoen aan de wetten tegen witwassen, maar de cryptosector blijft grotendeels ongereguleerd. De voorgestelde wet zou dit veranderen door operationele normen te stellen voor activabeheerders, de klantbescherming te verbeteren en alle cryptocurrencyplatforms die in Taiwan actief zijn, verplichten een vergunning te verkrijgen.

Toekomstige ontwikkelingen

De eerste versie van de voorgestelde wet zou vereisen dat beheerders van beurzen toezichthouders, zoals de FSC, regelmatig hun systemen laten inspecteren. Momenteel neemt het echter geen sterk standpunt in over derivaten of stablecoins, beperkt het de handel in virtuele activa niet tot professionele investeerders of vereist het expliciet het gebruik van derde partij bewaarders.

Een exacte tijdlijn voor de tweede lezing van de wet is nog niet vastgesteld, maar verwacht wordt dat de FSC zijn eigen voorstellen aan de ontwerpwet zal toevoegen voor de volgende lezing. Yung-Chang Chiang, een lid van de Wetgevende Yuan en een van de mede-auteurs van de wet, zei: “We hopen dat de Financial Supervisory Commission ook hun versie van een ontwerpwet aan de wetgever kan voorleggen, zodat verschillende sectoren van de samenleving tijdens het proces verder consensus kunnen bereiken.”